Sınav stresi beni yedi bitirdi. Ama her zamanki gibi sınav yine iyi geçti. Ne gıcık bir öğrenciydim ben zamanında. Böyle 100 üzerinden 80 alsam oturup ağlardım. Kompozisyon dersinde 97 alınca hocaya 3 puanımı nerden kırdınız diye sorar imladan diye yanıt alırdım. Hayatım boyunca hep altın kızdım. Hep en yüksek notları alan, okul birincisi, elinde hep bir kitap, gözünde gözlükler, alacakaranlıkta kitap okuyan bir nerd !
Kitaplarım benim çocuklarım zaten. Onlar benim içimde 7/24 oynayan filmler için minnettar olduğum ilham kaynaklarım. Onlar benim uğurum. Bir çift göz heba oldu onlar için ama olsun. Lazerle yeni gibi yaptırdım zaten:)
Böyle başarılı bir öğrenci olmanın bedelini de ödemedim dersem yalan olur. Küçükken insan çok çalışıp bir sınavı verebildiğini görünce hayatta karşısına çıkacak diğer güçlükleri de çok çalışıp aşabileceğine dair yanlış bir inanç geliştiriyor. Cık cık cık !
- Ne kadar çalışırsanız çalışın içi çiğ bir arkadaşınızın size kazık atmasını engelleyemezsiniz.
- Ne kadar çalışırsanız çalışın sevdiklerinizin ölümünü engelleyemezsiniz.
- Ne kadar çalışırsanız çalışın aşık olduğunuz çocuk/kız size tüm şıkları doğru tiklediniz diye aşık olmaz (otaokulda komşunun oğluna acayip aşıktım da. Ders:1)
- Ne kadar çalışırsanız çalışın şans, kader, sağlık, huzur karnenizde notlar hep pekiyi olmaz.
Soyut alemlerde süzülmekle o kadar meşguldüm ki gerçek hayattaki tökezlemelerin aslında cevabı olmayan matemetik soruları gibi olduğunu anlamam yıllarımı aldı. Kitap defter açık bile olsa nafile.
Artık beklemiyorum, istediğim şeyi gidip alıyorum.
Uzay ve zaman eksenini büküp şekil veremiyor olabilirim ama saçlarımı boyatabilirim, gözlerimi çizdirebilirim, kilo verebilirim, burnumdaki kemiği aldırabilirim (ki hepsini yaptım:)
Yanlışları silemesemde yanlış yapanları silebilirim.
Yeri gelince azla yetinebilirim.
Karşılık beklemeden iyilik yapıp, fedakarlık hediye edip karşılığında birşey beklememeyi kendime öğretebilirim.
Sevdiklerimin bir gün gideceği düşüncesiyle kendime işkence çektirmektense, bu duyguyu onlara sarılıp seni çok seviyorum demek için bir fırsat olarak değerlendirebilirim.
Bir sınav olunca benim bünye böyle hassaslaşıyor işte. Nereden nereye.. Mesele "Find Your Voice" ise bilin ki ben benimkini buldum...
Eskiden sirk çadırıydım ya. Şimdi de Opera Binası Oldum! o_O
0 comments:
Post a Comment