Yine sabah, yine işe gidiyorum. Ne göreyim... 1.katın parmaklıklarından kafasını uzatmış bir pupy. Hem de sezonun en favori renklerinde (tamam tamam bu fazla Cruela oldu). Bakakaldım kendisine. Beni görünce deli gibi kuruğunu sallamaya başladı. Ben elimi uzatınca o da kafasını bana doğru uzatmak için bir telaşa girdi. Parmaklıklara takıldı. O'nu bıraksalar atlayıp kucağıma gelecek beni bıraksalar işi bırakıp onunla oynayacağım. Adı Darwin. Birbirimizi tanımıyoruz ama görür görmez benim içimden bir şevkat ve neşe dalgası yükseldi. Bu nasıl birşey? Yani 2 canlı bu kadar farklıyken nasıl olup birbirine bu kadar yönelebiliyor? Tuhaf şey şu sevgi dedikleri..
0 comments:
Post a Comment